Achter de olympische schermen met Rutger Smith

Dag Rutger, hoe is het precamp in Talence verlopen?

“Goed. De faciliteiten waren zeer goed en iedereen heeft in alle rust kunnen trainen. Helaas hebben we Marine Jehaes zien uitvallen bij de Rockets. Janie De Naeyer neemt waarschijnlijk haar plaats in.”

Leefde de olympische sfeer daar al in Talence?

“Absoluut. We hebben samen op groot scherm naar de openingsceremonie gekeken en dan zie je dat de atleten er zin in beginnen te krijgen. Tussen de trainingen door kijken we naar andere sporten en het is belangrijk dat België daar al goed presteert, want dat voel je in de hele nationale selectie. Gelukkig zijn de wielrenners fantastisch gestart.”

Welke ambities heb je met de Belgische atletiekploeg in Parijs?

“Twee medailles zoals in Tokio moet zeker haalbaar zijn, en ik hoop nog op een derde. Het zijn wel de Olympische Spelen, dus je kan niet zomaar zeggen dat iemand op het podium zal staan. Nafi Thiam is onze grootste kanshebber, maar ik denk ook aan Bashir Abdi en de verschillende teams in de 4x400 meter, vooral de Mixed en de mannen. En wie weet Alexander Doom, als hij een goede baan krijgt.”

Aan wie denk je verder voor olympische diploma’s, top acht plaatsen dus?

“Dat zijn er veel. Noor Vidts, Koen Naert, Eliott Crestan. En ik zou zelfs Tibo De Smet en Pieter Sisk niet uitsluiten, net als Jochem Vermeulen en Ruben Verheyden. En er zijn nog meer kansen.”

Steekt het nog altijd dat Jente Hauttekeete er niet bij is?

“Het blijft spijtig. Er zijn al maar 24 plaatsen in de meerkamp, en nu worden het er 23 en misschien 22 als Kevin Mayer nog afzegt. Dan is het jammer dat Jente niet toegevoegd kan worden. Het ligt niet aan World Athletics, want die willen Jente erbij, maar het is een strijd met het IOC.”

Hoe ziet jouw rol er concreet uit in Parijs?

“Hetzelfde als bij EK’s en WK’s. Dat is dus het team leiden. Ik breng alle informatie vanuit World Athletics naar coaches en atleten, maar ondersteun verder ook waar nodig. Dat ondersteunen geldt op alle gebieden: logistiek, maar ook persoonlijk als er bijvoorbeeld gepraat moet worden.”

Wat is jouw mooiste olympische moment tot nu toe?

“De minste Spelen die ik meemaakte waren Tokio als teamleader. De prestaties waren goed, maar de omstandigheden omwille van covid waren verschrikkelijk. Dan is mijn mooiste moment Peking 2008 als atleet. Ik haalde top acht bij zowel kogel als discus, maar ik onthoud vooral één moment uit de kwalificaties discuswerpen. Het Vogelnest zat vol met 95.000 mensen, en er was alleen discuswerpen bezig. Iedereen keek naar mij, mijn discus vloog goed en iedereen ging uit zijn dak. Dat gaf een kick en ik was meteen ook geplaatst voor de finale.”