Mieke Gorissen blijft zichzelf overtreffen

Dobberen op adrenaline

Op 18 april liep Mieke Gorissen/ADD de tweede marathon uit haar leven in het Nederlandse Enschede. Met 2u28’31” deed ze zowat driekwartier beter dan de vorige keer en belangrijker, ze voldeed met die tijd aan de limiet voor de Olympische Spelen. De leerkracht fysica en wiskunde werd overspoeld met felicitaties en moest even zoeken naar een nieuw evenwicht, maar kijkt achteraf voldaan en dankbaar terug op haar prestatie in Nederland.

“De eerste dag was heel onwerkelijk en nadien dobber je vrolijk verder op de adrenaline. Veel mensen nemen contact met je op om je te feliciteren en dat is echt prachtig om te mogen meemaken. Een week na de marathon heb ik wel een klopje gekregen, zowel fysiek als mentaal. Het ging eventjes totaal niet meer en ik had nood aan een pauze. Intussen is dat allemaal gestabiliseerd hoor.”

In het spoor van de pacegroup

Mieke debuteerde op de mythische afstand in 2019 in Noorwegen. Toen liep ze zonder specifieke voorbereiding een tijd van 3u13’16. Twee jaar later ging het pak sneller in Nederland dankzij de vele trainingskilometers van Mieke onder begeleiding van haar trainer Gilbert Simal.

“Het was mijn tweede marathon, maar wel de eerste waar ik met een specifieke voorbereiding aan ben gestart. Die voorbereiding was wel niet zo heel lang, want we zijn pas een week na het BK veldlopen (dat Mieke won) gestart. Gelukkig had ik al een solide basis, dus we begonnen natuurlijk niet van nul. In deze tijden was het vooral een privilege om een marathon te kunnen lopen. Bij sommige trainingen die Gilbert voorschreef, dacht ik wel eens “Oei, dat wordt een uitdaging”. Want ik zag mij niet in staat om die trainingsdoelen te halen. Daardoor was ik een beetje in paniek. Ga ik wel een goede marathon kunnen lopen, vroeg ik mij af. Maar Gilbert weet perfect waar hij mee bezig is en hij wil mij af en toe eens triggeren. Week na week bouwden we verder op en we hebben wel eens over de Olympische limiet gebabbeld, maar dat was nooit een specifiek doel. Toen kwam het moment waarop ik de pacegroup moest doorgeven die ik wou volgen tijdens de marathon. Ik dacht spontaan, de traagste. Maar zelfs de traagste pacegroup ging voor een tijd net onder de Olympische limiet. Ik moest een groep aankruisen, dus heb ik die maar aangekruist. Mijn doel was een goede marathon lopen en niet het behalen van de Olympische limiet. Ik ging de pacegroup wel zo lang mogelijk proberen volgen en we gingen wel zien waar het schip strandt.”

Het schip strandde onder de Olympische limiet waardoor Mieke zich op haar 38^ste mag opmaken voor haar eerste Spelen. Met 2u28’31”deed ze zelfs beter dan Hanne Verbruggen, die zich een paar maanden eerder plaatste voor de Spelen tijdens de marathon in Valencia. Mieke komt daarmee op de vierde plaats op de ranglijst aller tijden, na Marleen Renders, Lieve Slegers en Ria Van Landeghem. Een marathon vraagt natuurlijk veel van je lichaam en daar moest Mieke toch even aan wennen.

“De marathon in Enschede heeft veel mijn lichaam gevergd. De combinatie voltijd werken en trainen is niet evident. In samenspraak met mijn medische team hebben beslist om mijn lichaam rustig te laten herstellen. Na de marathon had ik trouwens het lumineuze idee om een beetje los te lopen, want mijn bovenbenen waren heel stijf. Maar dat bleek het slechtste idee ooit. Ik heb meer gewandeld dan effectief gelopen. Dus de dagen na de marathon hebben we het lopen even achterwege gelaten en wat alternatief getraind. Ik kan ook heel moeilijk stilzitten en blijf graag bezig.”

Aan haar nieuwe status als Belgisch kampioene en Olympisch atlete moet Mieke nog wennen. De concurrentie kent haar naam intussen maar al te goed en toch blijft ze heel bescheiden.

“Als ik aankom op een wedstrijd ben ik nog altijd onder de indruk als ik Hanne Vandenbussche, Hanne Verbruggen of Nina Lauwaert tegen kom. Dan denk ik nog altijd, dat zijn pas atletes. Tijdens de wedstrijd kan ik dat wel loslaten. Eenmaal ik aan het lopen ben, kan ik al die gedachten gelukkig achter mij laten.”

Van kermisloop naar Tokio

Mieke traint onder begeleiding van Gilbert Simal en maakt deel uit van het GS Running Team. Een gouden combinatie zo blijkt, want amper een paar jaar nadat Mieke zich aansloot bij de loopgroep stapelen de records en straffe prestaties zich op. En toch was Mieke niet meteen overtuigd toen Gilbert contact met haar opnam.

“Voordien liep ik regelmatig een stratenloop, zoals de kermisloop in Diepenbeek. Maar ik startte altijd met heel veel stress, dus ik deed dat niet zo heel veel. Achteraf vond ik het wel altijd plezant, maar op voorhand was ik echt niet te genieten. Op een bepaald moment vroeg een collega om deel te nemen aan een estafetteloop. Dat is een criterium hier in de buurt, een uur lang zoveel mogelijk kilometers verzamelen. Achteraf bleek dat Gilbert die collega kende. Hij had mijn naam en het aantal gelopen kilometers dat ik had gelopen in de uitslag gezien. Mijn naam deed ook een belletje rinkelen bij Gilbert vanop enkele stratenlopen. Toen heeft Gilbert een bericht gestuurd over mijn prestaties tijdens die estafetteloop en meteen ook gevraagd of ik wou aansluiten bij zijn loopteam, het GS Running Team. Ik was een beetje overdonderd door de vraag, maar we zijn toch een keer met hem gaan praten. Als je aansluit bij een loopteam staan daar bepaalde verwachtingen tegenover, zoals een bepaald aantal wedstrijden per jaar. Toen ik dat hoorde, werd ik al meteen zenuwachting. Maar het zijn zo ontzettend fijne mensen in het team. Je leeft samen naar de wedstrijden toe, je warmt samen op en nadien loopt je samen uit. Dat zorgde ervoor dat ik langzaam zelfs begon uit te kijken naar de wedstrijden.”

Na overleg met het man besliste Mieke om ervoor te gaan. Om wedstrijden te kunnen lopen, moest ze ook aansluiten bij een atletiekclub. Dat werd uiteindelijk Atletiekclub De Demer. Even was er nog twijfel om als recreant aan te sluiten, maar uiteindelijk kon haar man haar overtuigen om aan te sluiten als wedstrijdatleet.

“Ik had mijn eerste wedstrijd nog niet eens gelopen en een trainer van ADD sprak mij aan om deel te nemen aan de interclub, maar ik had geen idee waarover die het had op dat moment. Hij dacht dat Gilbert mij al had ingelicht. Op 1 mei liep ik mijn eerste wedstrijd als deel van het GS Running Team en niet veel later liep ik de 3000m tijdens de interclub. Plots ging het heel snel en het is niet meer stilgevallen. Toen Gilbert voorstelde om deel te nemen aan het BK 10 km op weg, viel ik opnieuw uit de lucht. Ik had geen idee wat ik op een Belgisch kampioenschap moest aanvangen. Maar Gilbert weet waar hij mee bezig is en wist dat ik een degelijke prestatie kon neerzetten. Uiteindelijke behaalde ik de tweede plaats in mijn leeftijdscategorie na Charline Vanneste. Nadien kwamen de veldlopen eraan, maar ik had nog nooit in het veld gelopen. Een aantal weken later liep ik dan toch mijn eerste veldlopen. Mijn natuurlijke biotoop blijft nog steeds de weg. Op de piste lopen blijft belangrijk om sneller en beter te worden. En toch loop ik liever op straat. Mijn hoofddoel is en blijft nog altijd genieten van het lopen. Ik ben heel dankbaar voor alles wat er nu gebeurd, maar uiteindelijk loop ik gewoon ontzettend graag.”

De olympische marathon voor vrouwen vindt plaats op 7 augustus in Sapporo Odori park in Japan. Om 7u00 plaatselijke tijd gaan de vrouwen van start. Een dag later zijn de mannen aan de beurt, eveneens om 7 uur plaatselijke tijd. Alle informatie over de Olympische Spelen vind je hier.