De olympische droom van Hanne Claes

Dag Hanne, je trok afgelopen winter naar Australië. Hoe is dat meegevallen?

“Tot eind december heb ik last gehad van een stressfractuur aan de tibia, dus tot dan was het geen goede winter. Eens in Australië heb ik wel alles kunnen doen, onder meer met dank aan de graspiste daar. Bij terugkomst kreeg ik opnieuw last van een paar kleine blessures, dus het was de hele winter wat op en af. Momenteel ben ik gelukkig fit. Ik was net twee weken op Tenerife en het was een goede stage met goed weer. Het deed mij deugd om nog eens twee weken intensief te kunnen doortrainen.”

Waren blessures de reden om indoor niet in actie te komen?

“Ik ben pas begin januari serieus beginnen trainen en heb ook daarna nog niet aan honderd procent kunnen doordoen door kleine kwaaltjes, dus ik geraakte niet op tijd wedstrijdklaar. Als ik dat geprobeerd had, zou ik mij hebben moeten forceren.”

Momenteel verblijf je op Curaçao in aanloop naar de World Relays. Hoe zijn de omstandigheden daar?

“Alles valt hier goed mee. We zijn hier in de eerste plaats om te acclimatiseren aan de temperaturen boven de 30 graden en de hoge luchtvochtigheid, en ook om aan de jetlag gewend te raken. De omstandigheden hier zijn dezelfde als op de Bahama’s, dus daar zullen onze lichamen geen shock moeten ondergaan. De Nederlanders, Zwitsers en Oekraïners komen ook naar hier, wat de organisatie makkelijker maakt. Het enige nadeel hier is de harde piste, wat voor atleten met peesproblemen zoals ik niet evident is, maar er zijn mogelijkheden om deels op gras te trainen. Ook de krachtzaal en het eten in het hotel zijn piekfijn in orde.”

Waar sta jij momenteel?

“Kracht, snelheid en uithouding zijn allemaal heel goed, maar het is moeilijk inschatten waar ik exact sta. De komende twee weken ga ik heel wedstrijdspecifiek trainen richting Bahama’s en zal duidelijk worden in welke vorm ik mij bevind. Volgende week zondag loop ik hier een wedstrijd, maar ik weet nog niet of het 300 of 400 meter wordt.”

Hoe zie je jouw rol op de World Relays bij zowel de Cheetahs als de Mixed Relay?

“Dat is nog niet helemaal duidelijk. Ik sta alvast zeker op de Mixed Relay, en afhankelijk van welke ronde ik daar loop, zal duidelijk worden of ik nog bij de Cheetahs kan worden ingezet.”

Beleef je alles bewuster nu het jouw laatste jaar is?

“Toch wel. Ik sta er geregeld bij stil. Het is bijvoorbeeld een opportuniteit om hier te mogen zijn en het is toch wel een speciaal leven dat ik mag leiden. De bijzondere avonturen en ervaringen ga ik wel missen als ik stop. Ik voel vooral veel dankbaarheid.”

Dromen jullie van de medailles op de Bahama’s of volstaat top veertien, die gelijkstaat aan olympische kwalificatie?

“Het hoofddoel is top veertien en de Spelen halen. Het is niet de bedoeling dat er mensen drie of vier keer in actie komen en uitgeput terug naar huis vertrekken. We gaan zo veel mogelijk roteren.”

Heb je al zicht op jouw verdere wedstrijdplanning?

“Op de interclub zal ik 100 en 200 meter lopen en waarschijnlijk staat ook de IFAM op het programma. Verder is het kijken waar ik binnen geraak. Hoe dan ook wil ik een tweetal vlakke 400 meters inplannen en verder vooral 400 meter horden lopen.”

Welk belang heeft het EK in Rome voor jou?

“Oorspronkelijk wou ik daar vol voor mijn kansen in de 400 meter horden gaan, maar nu is het even afwachten hoe mijn seizoensstart loopt. Als mijn lichaam de hele tijd oplapwerk nodig heeft, is het moeilijk om ambitieus naar een EK te gaan. Momenteel zet ik wel grote stappen, dus het kan ook snel gaan.”

Waar droom je van bij jouw laatste Spelen in Parijs?

“In mijn wildste dromen wil ik de finale van de 400 meter horden lopen en vechten voor een medaille met de Cheetahs, maar het is ronde per ronde doorkomen en hopelijk de beste vorm laten zien die ik in mij heb. Er is niets dat ik voor mezelf absoluut nog moet bereiken om trots op mijn carrière te kunnen zijn, dus dat is bevrijdend, en alles wat nog komt is bonus. Dat wil niet zeggen dat ik niet ambitieus ben. Hopelijk kan ik mijn carrière eindigen in mijn beste vorm ooit, maar als ik mij nu blesseer ga ik niet plots nog een extra jaar doordoen.”