Goud, zilver, brons op slotdag EK!

Wat een avond in het Stadio Olimpico in Rome. De hoogtepunten volgden elkaar in sneltempo op en we vielen van de ene verbazing in de andere. Doordat we in het verleden al zo vaak verwend geweest zijn door de Belgian Tornados, lijkt het een evidentie dat ze ook nu weer goud gingen pakken. Dat is het echter totaal niet. Keer op keer presteert het team onder leiding van coach Jacques Borlée op bijzonder hoog niveau. De namen veranderen al eens, maar de prestaties blijven fantastisch. Deze keer waren het achtereenvolgens Jonathan Sacoor/OEH, Robin Vanderbemden/SER , Dylan Borlée/OEH en Alexander Doom/AVR die de klus klaarden. Het team liep een zeer dominante en volwassen wedstrijd. Van bij het begin was er het gevoel dat deze wedstrijd een goeie afloop zou kennen. Iedereen voerde zijn taak perfect uit en toen Dylan als eerste de stok doorgaf aan Alexander, dan leek het goud al zo goed als binnen te zijn. “Het was wel een beetje de verwachting dat we als eerste de laatste ronde zouden ingaan”, zegt Alexander. “Da’s wel een beetje anders dan dat we gewoon zijn. Normaal zijn wij het die proberen te jagen en nu werden wij opgejaagd. Zeker met Italië dat voor een uitzinnig publiek loopt, was het toch nog wat afwachten. Maar we hebben het tot een goed einde gebracht.” Dit is een ideale generale repetitie voor de Olympische Spelen.

Historische medaille voor Cheetahs

Enkele minuten voor de Tornados, waren ook de Cheetahs ook al succesvol geweest. Na al die vierde plaatsen, was het deze keer wel raak voor de meisjes op de 4x400m. Het team, bestaande uit Naomi Van den Broeck/ROCA, Imke Vervaet/RCG, Cynthia Bolingo/CABW en Helena Ponette/HCO, leverde een zeer sterke collectieve prestatie. Eigenlijk liepen ze continu in derde positie. Toen op het einde Frankrijk en Polen, met Europees kampioene Natalia Kaczmarek, sterk kwam opzetten, leken we even af te stormen op een scenario van de mixed 4x400m. Helena Ponette was deze keer echter niet zinnens om het brons nog uit handen te geven.. Met een fantastische eindsprint hield ze de Fransen en de Polen af en  liep ze breed glimachend als derde over de streep. Een historische medaille. “Toen ik Kaczmarek zag komen, durfde ik niet meer kijken. Zowel ik als Naomi hebben de laatste 100m niet meer gezien”, zegt Imke.

Verbazende Jochem en Ruben

Na al die emoties was het nog niet gedaan, want Jochem Vermeulen/AVLL en Ruben Verheyden/EA zorgden op de 1500m voor een van de mooiste en spannendste wedstrijden van dit kampioenschap. Toen ze de laatste ronde ingingen, leken ze ergens midden in het pak te zullen finishen, maar wat beide atleten in de laatste 100m uit hun spikes hebben geschud, was echt fenomenaal. Ze keerden vanuit verloren positie helemaal terug en Jochem finishte finaal zowaar als tweede in 3’33”30 en Ruben greep met 3’33”40 nipt naast het brons. Beiden plaatsten zich daarmee rechtstreeks voor de Olympische Spelen, maar dat was voor Ruben een schrale troost. “Ik ben superblij voor Jochem en het feit dat ik de olympische limiet loop is fantastisch, maar ik ben nu toch vooral bijzonder ontgoocheld. Ik heb bij de versnelling van Jacob Ingebrigtsen na 600m een paar foutjes gemaakt, waardoor ik te ver zat. Dat heeft me het brons gekost.” Jochem kon zelf amper geloven wat hij had klaargespeeld. “Dit is echt onwaarschijnlijk. Ik startte met het idee dat een plaats in de top twaalf uitstekend zou zijn, maar dit overtreft echt alles. Toen ik door de finish kwam, dacht ik ook meteen aan alle blessures en moeilijke momenten die ik gekend heb. Het is echt dubbel genieten van deze prestatie”, zegt hij.

Falcons net geen brons

Daarna was het nog niet gedaan met de emoties en de kippenvelmomenten, want de Belgian Falcons wilden op de 4x100m maar al te graag voor de zevende (!) medaille zorgen, die Rutger Smith in het beste scenario had vooropgesteld. Het team met Kobe Vleminckx/AVLL, Ward Merckx/VAC, Antoine Snyders/WACO en Simon Verherstraeten/AVLL, was lange tijd in de running voor brons, maar kwam finaal 13 honderdsten te kort. De vierde plaats zorgde voor gemengde gevoelens bij de jongens. “Vierde van Europa worden na drie toplanden is natuurlijk niet slecht, maar ik denk dat die medaille er vandaag echt wel in zat”, aldus Kobe Vleminckx. “Alles zat heel goed, maar we leverden net niet de topprestatie waar we op gehoopt hadden.”

Rockets mooi zesde

De Belgian Rockets liepen ook de finale en moesten daarin Delphine Nkansa/RESC missen, die omwille van examens vandaag niet kon deelnemen. Het team dat het vandaag moest doen, bestond uit Rani Vincke/KAAG, Elise Mehuys/AVLL, Janie De Naeyer/HAKI en Rani Rosius/AVT. Ze liepen een goeie, degelijke wedstrijd en finishten als zevende in 43”48. Achteraf schoven ze nog een plaatsje op na de diskwalificatie van Zwitserland. Daardoor doen ze even goed als twee jaar geleden in München. Bovendien blijft de olympische droom overeind, want ze staan nog steeds op de zestiende plaats in de ranking en die geeft recht op een startbewijs in Parijs.

Geen topdag voor Kimeli en Broeders

Isaac Kimeli/OEH was op de 10000m ook een potentiële medaillekandidaat. Tot op 500m van de finish liep hij in een kopgroep van zes, maar toen moest hij passen op de versnelling voorin. In de laatste ronder verloor hij zelfs nog heel wat plaatsen en finishte hij uiteindelijk als 14de in 28’17”84. Ook Ben Broeders/DCLA had in Rome kans op eremetaal. Hij ging nog over de aanvangshoogte van 5m50, maar daarna ging de lat drie keer naar beneden op 5m65. Hij werd dertiende en laatste in de finale. Een tegenvaller, want had Broeders op het niveau van zijn persoonlijk record gesprongen, dan ging hij met brons naar huis.

Alles samen haalt België in Rome dus 3 keer goud, 1 keer zilver en 2 keer brons. Een schitterende eindbalans van een zeer intense en mooie atletiekweek in Rome. Als dit een voorbode is voor wat er ons deze zomer nog allemaal te wachten staat, dan wordt het smullen in Parijs. Arrivederci !

Bekijk de resultaten van de Belgen op onze EK-pagina.

Morgen om 12u15 arriveert de Belgische delegatie op Zaventem.