Vanessa Sterckendries, volgende week op stage in Zuid-Afrika, gooit het deze winter over andere boeg

Na haar laatste wedstrijd in oktober volgden drie weken rust voor Vanessa Sterckendries/OEH. Daarna begon ze aan haar wintertraining, voor het eerste gecoördineerd door Tom Corstjens, . “Hij ontfermt zich over alles, behalve de werptrainingen zelf”, vertelt Vanessa.

De hamerslingeraarster kan nu van veel meer begeleiding genieten. “Vroeger trainde ik bijna elke dag alleen, en nu nog maar twee keer per week”, zegt ze. “En dat er toezicht is bij mijn trainingen, is niet de enige verandering. Vroeger deed ik mijn krachttraining in blokken van twaalf weken, en nu veranderen we elke drie weken. Nu blijkt dat ik vroeger redelijk wat verkeerd deed. We proberen dat er eerst uit te krijgen, om vervolgens het gewicht in de krachttraining op te drijven. We werken heel hard aan mijn houding, en vooral mijn billen, zodat ik beter sta.”

De nationale recordhoudster is tevreden dat ze de stap naar Tom Corstjens heeft gezet, al vraagt het wel wat organisatie. “Ik zit nu één keer per week in Sittard bij Tom, één keer in Gent en één keer in Bergen”, zegt Vanessa. “Het is heavy om dat rond te krijgen, maar met een goeie planning lukt het wel. Uiteindelijk is het nooit meer dan een uur rijden. En het loont de moeite. In Sittard heb ik al twee weken testen gedaan met sensoren op mijn hele lichaam om mijn bewegingen te onderzoeken. Tom zegt dat ik altijd onder de kerktoren gebleven ben, en dat klopt. Dat wil ik niet meer. Ik ben 26 en het is tijd om professioneler te worden.”

Volgende week vertrekt Vanessa voor drie weken naar het Zuid-Afrikaanse Stellenbosch samen met Corstjens, Babette Vandeput en nog enkele Nederlandse atleten, waaronder Melissa Boekelman, die eveneens onder Corstjens traint. De omikronvariant leek de stage wel even op de helling te zetten. “Toen het eerste nieuws binnenkwam, dachten we om niet te gaan. We willen geen risico’s nemen. Maar ondertussen zit de variant hier ook, en bovendien gaan wij niet naar Zuid-Afrika om te feesten of drukke plaatsen te bezoeken. We blijven daar in onze bubbel. Bij thuiskomt moet ik tien dagen in quarantaine, maar ik kan thuis verder trainen.”

De uren die ze tijdens haar trainingsstage mist op het werk, haalt Vanessa op een ander moment in. “Dat is zo met mijn baas afgesproken”, vertelt ze. “Tijdens mijn rustperiode heb ik bijvoorbeeld 49 uren ingehaald. Op zo’n moment ben ik toch niet iemand die in mijn zetel wil gaan zitten. Mijn werkgever stelt zich heel flexibel op. Het is ook een beetje geven en nemen. Als er een collega ziek is, maak ik er geen probleem van om langer te blijven.”

De eerste wedstrijd wordt vermoedelijk de European Throwing Cup op 12 en 13 maart, al is ook het Frans kampioenschap van een week eerder een optie. “Ik zou er wel willen deelnemen, maar de voorwaarde is dat ik een prestatie heb in 2022. Dat wordt niet evident, tenzij we misschien in Zuid-Afrika nog een wedstrijd vinden, of ik tussendoor nog ergens tot in Frankrijk geraak”, besluit Vanessa.