De Road to EK Running van Raf Oprins

Raf Oprins/AVN is een ervaren afstandsloper met al zeven marathons op de teller. Toch kiest hij voor de 10 km in Leuven. “Mijn hoofddoel is meestal de marathon,” beaamt hij. “Ik loop gewoonlijk een voorjaars- en een najaarsmarathon. Door een blessure in januari heb ik mijn marathon in het voorjaar noodgedwongen moeten schrappen. En zo kwam de 10 km op het EK Running in beeld. Dat is ideaal als tussendoel. Ik had via mijn atletiekclub AVN en via de organisatie Running Blind België de vraag gekregen of ik interesse had. Het leek me een leuke wedstrijd. Daarom heb ik besloten om deel te nemen. Ik vind het een mooi initiatief, waarbij ze de G-sport in de kijker willen zetten.”

De 33-jarige loper uit de Noorderkempen (Meer) doet voor zijn wedstrijden een beroep op een loopbegeleider. Zondag is dat Glen Van Den Bergh. “Ik heb een paar vaste maten met wie ik regelmatig samenloop in wedstrijden,” legt hij uit. “Of ze mij kunnen bijhouden? Dat is geen probleem. Die mannen hun records staan ietsje scherper dan die van mij. Voor hen is het meestal een goede, doorgedreven training. Bij een marathon ligt dat wat anders. Bij de iets kleinschaligere marathons is het voor mij, in samenspraak met de organisatie, meestal toegelaten om een ‘meefietser’ te hebben. Wat soms ook kan, is om met twee begeleiders te lopen die afwisselen. Bij de grote wedstrijden kan dat meestal niet. Daarom heb ik nog nooit deelgenomen aan een grote stadsmarathon zoals Rotterdam. Ik heb wel een keer deelgenomen aan de Antwerp Ten Miles, maar dat is toen wat tegengevallen. We stonden in een verkeerd vak en door de drukte werd het erg lastig. De drukte en de toegankelijkheid zijn voor mij de grootste moeilijkheden.”

"Normaal geen fan van grote events."

Om die reden moet hij, net als veel slechtzienden, bij een groot event zoals het EK Running een beetje buiten zijn comfortzone treden. Maar hij durft dat aan. “Enerzijds denk ik dat de sfeer top zal zijn en dat, eens je goed vertrokken bent, het wel heel leuk en speciaal zal zijn om mee te lopen. Anderzijds zal het ook veel stress met zich meebrengen door de drukte, vooral vlak voor de start,” geeft hij eerlijk toe. “Normaal gezien ben ik niet de grootste fan van zulke grote wedstrijden. Maar de G-atleten hebben op de 10 km wel een apart startvak gekregen. Ik veronderstel dat het goed geregeld zal zijn. Er is zeker goed nagedacht over de G-lopers.”

Aanval op BR 10.000m

In zijn categorie (T12) behoort Raf Oprins tot de nationale top. Hij loopt op een behoorlijk hoog niveau. “Op de marathon heb ik een persoonlijk record staan van 2u48’24” (red. die tijd liep hij in maart 2024 in het Nederlandse Zaltbommel), en ik heb ook al enkele keren 2u50 gelopen. In totaal heb ik nu zeven marathons gedaan. Mijn record op de halve marathon is 1u19, maar ik liep die afstand nog niet vaak. Die tijd kan ik zeker nog verbeteren. Op de 10 km is mijn snelste tijd iets tussen de 35 en de 36 minuten. Ik zou graag eens op de piste een goeie 10.000 meter lopen om hopelijk het Belgisch record in mijn categorie T12 te verbeteren. Dat record staat op 34’59. Als ik daar specifiek voor train, is het – zeker op een piste – mogelijk om onder de 35 minuten te duiken.”

Een toptijd zal zondag in Leuven niet aan de orde zijn, omdat hij nog niet op volle kracht kan trainen na zijn blessure en omdat het parcours flink wat hoogtemeters bevat. “In Leuven zal het doel niet echt tijdsgebonden zijn. Het is moeilijk te zeggen welke tijd ik kan lopen op dat parcours. Ik heb ook gehoord dat er een flinke berg in zit. Omdat ik altijd op vlak terrein train, ga ik nog een keer een intervaltraining met een paar bruggen inlassen.” Het is voor atleten met een visuele beperking niet evident om te trainen in het drukke, gevaarlijke verkeer. “Mijn trainingstochten zijn zodanig gepland dat ik geen grote wegen of straten moet oversteken. Ik heb vaste routes die ik heel goed ken. Gelukkig zijn er in mijn omgeving de nodige zandweggetjes. En ik loop ook één keer per week op de piste in Hoogstraten.”

“We hebben bij AVN wel een trainer, Jan Hendrix, die vroeger ook een heel goeie loper was. Hij heeft destijds een marathonschema opgesteld en dat gebruik ik nu nog altijd als leidraad. Zijn jongere broer Guido was trouwens ook een sterke loper. Vroeger heb ik nog een tijdje met een andere trainer samengewerkt. Maar een echte persoonlijke trainer heb ik momenteel niet. Misschien komt dat ooit nog wel. Ik heb ook een gezin met drie jonge kinderen en het kost voor mij veel tijd om naar de piste in Hoogstraten te gaan. Of ze komen supporteren? Deze keer niet. De jongste is nog maar een paar maanden oud dus dat is wat moeilijk."

In het najaar wil de gedreven atleet zich opnieuw uitleven op zijn geliefkoosde marathonafstand. "In de zomer zal het nog te vroeg zijn om een nieuwe marathon te plannen, aangezien je toch tijd nodig hebt om op te bouwen", beseft hij. "Het zal er wat vanaf hangen wanneer ik volledig hersteld ben van de blessure en weer helemaal voluit kan trainen. Maar misschien is Etten-Leur in oktober wel een optie", besluit hij. 

Bekijk hier de website van het EK Running.