Zoë Laureys wil na trainerswissel en moeilijk seizoensbegin vooral genieten in Jeruzalem

Pas op 25 juni, een maand voor het sluiten van de kwalificaties voor het EK U20 in Jeruzalem, startte het seizoen voor Zoë Laureys/DUFF. En dat had zo zijn redenen. “Om te beginnen was mijn winter al niet zo goed en ben ik na vorig seizoen van trainer veranderd, naar Patrick Himschoot, dus het was allemaal nog even zoeken”, vertelt ze. “En daar zijn dan nog wat medische problemen bijgekomen die nog altijd niet helemaal van de baan zijn.”

Zoë voelt zich goed in de groep van Patrick Himschoot, maar evident was het afgelopen jaar niet. “Ik zat op school in Mechelen en pendelde twee tot drie keer per week met de trein naar de training in Gent”, zegt ze. “Het was vermoeiend en ik miste veel lessen, die ik achteraf thuis moest inhalen. Volgend jaar ga in Gent studeren en dat zal veel handiger zijn. Bij Patrick heb ik vooral op mijn hordetechniek gewerkt. Met passenritme of springen met mijn mindere been was ik tevoren nooit bezig. Ik heb al veel bijgeleerd. We werken ook aan mijn loopstijl, die wat meer ontspannen moet worden.”

Midden juli lukte Zoë met 59”11 de EK-limiet over 400 meter horden in Heusden. “Dat kwam als een verrassing, want ik was zeker nog niet top, en dat ben ik nu nog altijd niet”, klinkt het. “Toen ik bij mijn eerste wedstrijd meteen onder de minuut liep, dacht ik wel ‘oh wauw, misschien kan het EK toch?’ Want dat was zeker geen perfecte wedstrijd.”

Zaterdagochtend vertrekt Zoë naar Jeruzalem, dinsdagochtend loopt ze de eerste ronde. “Ik heb geen idee of ik nog beter ben geworden sinds Heusden, want op het BK was het met de tegenwind in de eerste rechte lijn moeilijk om mijn passenritme rond te krijgen”, aldus de hordeloopster. “Ik ben benieuwd hoe de wind in Jeruzalem zal staan. Ik sta zestiende op de startlijst en hoop stiekem op de halve finales, maar ik wil vooral het beste laten zien dat ik op dit moment in mij heb. Ik ga er vooral van genieten dat ik nog eens op een EK mag staan en ben al heel blij dat ik mag gaan.”

Zilveren plak

De reis naar Jeruzalem roept natuurlijk herinneringen op aan de zilveren plak van vorig jaar. “Het is leuk om naar daar terug te keren en ik moet nu veel denken aan die medaille van vorig jaar”, zegt Zoë. “Een EK-medaille win je toch niet zo vaak. Het is een van de leukste momenten die ik ooit heb meegemaakt.”

De laatste zware training stond gisteren (donderdag) al op het programma. “Het was proberen om in vermoeidheid nog mijn laatste horden te nemen”, legt Zoë uit. “Op het laatste stuk heb ik het vaak moeilijk met mijn passenritme. In principe neem ik de eerste vijf horden in zestienpas met mijn mindere been, daarna drie horden in zeventienpas en op het einde nog achttienpas. Zondag is er een training in het stadion voorzien en zal ik nog enkele horden nemen, maar veel meer dan wat loswerken ga ik nu niet meer doen.”