WK Juniores: de ochtend na een wereldtitel...

"Dit besef ik absoluut nog niet. Het was ongelooflijk. In de wedstrijd zelf heb ik me gehouden aan het plan dat was afgesproken met mijn trainer Jacques Borlée. Ik wist dat de topfavoriet Christopher Taylor als een pijl uit een boog zou vertrekken. Ik mocht me echter niet laten opjagen door het Jamaicaanse sprintgeweld. Ik bleef gefocust op mijn eigen koers en kon de laatste rechte lijn goed inkomen. Taylor en Sawyers vielen stil, waardoor ik mijn kans rijp zag. Toen ik mijn tijd zag, kon ik het amper geloven. Mijn BR van de halve finales was al schitterend, maar 45”03 daar had ik niet van durven dromen”

“Die tijd verandert echter niks aan mijn plannen met het oog op Berlijn. Ik kom daar niet individueel in actie. Het was al een druk seizoen. Ik ga alles in het werk stellen om met de Tornados minstens een medaille te pakken. De komende weken ga ik het wat rustiger aanpakken. Ik wil wel nog eens een snelle 200m lopen. Het staat nog niet vast waar en wanneer dat zal zijn. Na de reeksen en eventueel finale van de 4x400m hier in Tampere ga ik toch ook even genieten. Het moet allemaal nog wat binnensijpelen, want het is tot nu toe een onwaarschijnlijke driedaagse geweest”