Topsporters op rust met Aurélie De Ryck

Vorig jaar nam Aurélie De Ryck afscheid van de topsport. De polsstokspringster kende een rijk gevulde carrière met een Belgisch record als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt. De Olympische kers op de taart bleef uit, toch mag ze terugkijken op mooie internationale topsportcarrière. Tijdens haar carrière dook Aurélie ook in de boeken, want ze studeerde af als kinesitherapeute en heeft intussen haar eigen praktijk. De kleinste van de groep bij de benjamins groeide uit tot Belgisch recordhoudster en neemt nu zelf jonge topatleten onder handen.

Loes trok aan de alarmbel

In het interview vertelde Aurélie onder meer over haar opvallende start aan de topsportschool in Gent en de moeilijkheden van het topsportbestaan op jonge leeftijd. “Amper vijf dagen voor de start van het vijfde middelbaar besliste Aurélie om alsnog te starten in de topsportschool. “Ik zei plots tegen mijn ouders dat ik op internaat wou. Ze kregen het benauwd, want ik was al ingeschreven op een andere school. De testen voor de topsportschool had ik zelfs niet meegedaan, maar Peter Moreels, de trainer op de topsportschool, wou mij er heel graag bij. Dus amper vijf dagen voor de start van het vijfde middelbaar heb ik mij ingeschreven.”

“We zijn met vijf meisjes gestart. In het begin voel je de concurrentie, want iedereen wil de aandacht van de trainer. Dat was niet altijd even gezond. Je zit op een bepaalde leeftijd waarop je nog moet opbloeien, je karakter is nog aan het ontwikkelen en je bent nog vatbaar voor de mening van anderen. Je leeft met die inwendige strijd. Je moet voldoende eten om de trainingen te kunnen afwerken en toch wil je niet eten. Toen is Loes De Neve naar mijn ouders gestapt om aan de alarmbel te trekken en daar ben ik haar heel dankbaar voor, hoewel ik dat nooit expliciet aan haar heb gezegd. Zij is toen een echte vriendin geweest en geen concurrente.”

Olympische droom

“Als je stopt na het winnen van een gouden mediale op de Olympische Spelen ga je altijd die prestatie hebben om op terug te kijken met trots. Ik heb nooit een EK of WK bij de grote meegemaakt. Daarom zit ik nog steeds met gemengde gevoelens, want ik had het potentieel om daar te staan. Een Belgisch record is een geweldige prestatie, maar internationaal stelt dat niet zoveel voor. Dat besef ik ook, daarvoor ben ik rationeel genoeg. Als kind was mijn ambitie om de Olympische Spelen te halen en dat is niet gelukt. Maar ergens moet je vrede nemen met ander factoren die het niet mogelijk maken om je volledige potentieel te benutten. En daar kan ik wel mee leven. Ik mag trots zijn op wat ik heb bereikt, zowel in de sport als daarbuiten.”

Afscheid van de topsport

Het topsportleven ligt nu achter haar, maar bepaalde aspecten mist Aurélie toch af en toe. “Het toeleven naar een doel, de adrenaline van een kampioenschap en de vriendschap met andere atleten. De connectie met andere trainers om steeds bij te leren. Daarom ben ik enorm dankbaar voor alles wat ik heb mogen meemaken en ook het netwerk dat ik heb opgebouwd, zeker in het kader van mijn nieuwe professionele bestaan. Het is super geweest. Maar in de topsport voel je je uniek, want je doet iets want niet iedereen zomaar kan en dat stukje ga ik wel missen.”

Lees het volledige interview met Aurélie De Ryck in @letiekleven.