Road to Glasgow met Ben Broeders

Dag Ben, hoe gaat het met de gezondheid? In Liévin haalde je vorig weekend geen hoogte door buikgriep.

“Ik ben een paar kilo lichter, maar ik leef nog. Ondertussen heb ik al meer energie dan in Liévin, maar die wedstrijd kwam jammer genoeg net te vroeg. Als ik het ergens toch wilde proberen ondanks ziekte was het daar, maar het zat er niet in. Het was een beetje hetzelfde als in Astana begin dit seizoen, waar ik net uit griep kwam. Ik moet het allemaal nemen zoals het komt, maar ondertussen ben ik na twee dagen rust weer aan het trainen met wat loopwerk en circuitjes.”

Hoe is jouw winter op training geweest, laat ons zeggen van oktober tot januari?

“Heel goed. Ik heb echt weinig te klagen gehad en kon altijd goed doortrainen aan een hoge kwaliteit. Ik heb vijf weken in Amerika gezeten nadat ik eerst mijn eerste trainingsblok nog thuis heb afgewerkt. In de VS heb ik goed fysiek gewerkt, en ben ik achteruit kunnen gaan in mijn aanloop. Ik vertrok sterk en snel naar huis, maar helaas kwam daarna die griep.”

Welk gevoel heb je bij jouw indoorseizoen tot nu toe?

“Gezien de omstandigheden met twee keer ziekte was het heel goed. Vooral in Uppsala voelde ik mij heel goed, en we worden ook nergens zo verzorgd als daar. De sfeer is ook geweldig, maar die wedstrijd valt altijd een beetje vroeg. Dan heb je nog niet veel ritme. Het kwam dus net te vroeg voor mij, maar ik ging wel twee keer bijna over 5m82. Dat toonde dat de vorm goed is.”

Je staat tiende op de kwalificatieranking voor het WK in Glasgow, terwijl de top twaalf mag gaan. Voel je je veilig?

“Absoluut. De enige die mij eventueel voorbij kan steken, is Piotr Lisek, maar er moet al drie man 5m90 springen vooraleer ik niet kan gaan. Mijn oorspronkelijke plan om zelf die 5m90 te springen is wel wat in het water aan het vallen, maar ik probeer mij vooral zo goed mogelijk klaar te maken voor Glasgow. Ik bouw alles op in functie van de kampioenschappen.”

Doe je nog wedstrijden voor het WK?

“Normaal had ik gisteren in Frankrijk gesprongen, maar dat lukte nog niet met die buikgriep. Het BK zondag moet ik wel halen. Het wordt gewoon kwestie om een zware stok uit mijn zak te halen en thuis te laten voor een lichtere (lacht). Ik wil genieten van het BK en ritme zoeken na mijn ziekte, om daarna de 22e in Clermont-Ferrand nog een goede wedstrijd neer te zetten tegen de grote namen. Daarna heb ik nog een weekje om het accent op snelheid en activatie te leggen voor het WK.”

Welk belang hecht je aan Glasgow in een jaar met zo veel kampioenschappen?

“Een indoorkampioenschap is altijd goed om ritme op te doen en te wennen aan het werk dat je op training deed. In die zin is het altijd belangrijk. Op een kampioenschap komt er toch een ander beest naar boven dan op training of bij een gewone wedstrijd, dus het is goed om op dat vlak te voelen waar je staat. Het EK in Rome zal hetzelfde verhaal worden: voelen waar ik sta voor Parijs. Kan ik twee wedstrijden kort na elkaar aan? Zit de snelheid goed?” 

In Glasgow wordt er in een rechtstreekse finale gesprongen. Ben je daar blij mee of had je liever kwalificaties om al eens aan de lokale installaties te wennen?

“Het is hoe wij al onze wedstrijden afwerken: je reist naar daar, werkt even los en begint aan de wedstrijd. Ik heb in het verleden al goed gesprongen in Glasgow, dus ik maak mij geen zorgen. En als je zoals op het EK in Istanboel vorig jaar twee dagen na elkaar aan de bak moet, waarvan één keer om 6 uur ’s morgens, helpt dat ook niet voor het ritme.”