Laureaten Gouden Spike reageren trots op bekroning

Koen Naert/RESC (Gouden Spike mannen): "Mijn doel van het seizoen was nooit om de Gouden Spike te winnen, omdat je zo'n verkiezing niet in de hand hebt. Maar dat neemt niet weg dat dit een prachtige bekroning is van mijn prestaties. Ooit hoopte ik hier met een spike te staan, het mocht zelfs een zilveren of een bronzen zijn, en nu sta ik hier met de mooiste kleur in handen. Geweldig. De eerste weken na het EK waren enorm druk, en zelfs nu nog moet ik aan rust inboeten door randactiviteiten die op mijn programma staan. Maar ik heb het ervoor over, want ik wil een ambassadeur zijn. Vanaf januari kruip ik terug in mijn cocon."

Nafi Thiam/RFCL (Gouden Spike vrouwen): "Ook bij de zesde keer blijft dit een prachtige erkenning. Het was een fantasisch jaar, en de hoogtepunten zie ik als een beloning voor de moeilijke momenten waar je elk seizoen doorgaat. Ook de mensen die mij altijd blijven steunen hebben daar een groot aandeel in. Die Europese titel in Berlijn vormde in zekere zin een vervollediging voor mijn palmares."

Bashir Abdi/RCG (Zilveren Spike mannen): "Wie had enkele jaren geleden durven voorspellen dat de afstandslopers hier op één en twee zouden eindigen? Fantastisch. We zijn het Belgisch afstandslopen weer op de kaart aan het zetten. Voor mijzelf waren er zo veel hoogtepunten dit jaar: mijn marathondebuut in Rotterdam, uiteraard mijn zilveren plak op het EK, en dan nog mijn persoonlijk record op de Memorial Van Damme. Hopelijk lopen de komende seizoenen ook zo goed onder mijn nieuwe coach Gary Lough."

Eline Berings/RCG (Bronzen Spike vrouwen): "Het is nog maar de tweede keer dat ik hier in de prijzen val, en ik ben er behoorlijk trots op. Nafi Thiam en Hanne Claes verdienen het om boven mij te eindigen. Van dit seizoen onthou ik niet zozeer het EK dat niet 100 procent geslaagd was, maar wel dat ik het hele seizoen lang een ongelofelijk hoog niveau haalde. Ik liep bij wijze van spreken elke week toptijden van mei tot september. Het was simpelweg een absoluut topseizoen, maar ik voel dat er nog rek op zit."

Jonathan Sacoor/OEH (Belofte van het jaar mannen): "Wat moet ik onthouden van het ongelofelijke 2018? Mijn debuut bij de grote jongens met een bronzen medaille in de 4x400 meter op het WK indoor, mijn wereldtitel juniores in de 400 meter of de Europese titel in de 4x400 meter in Berlijn? Ik ben er eerlijk gezegd nog altijd van aan het nagenieten, maar met deze prijs zijn we op een mooi moment gekomen om er een streep onder te trekken. Je kan niet in het verleden blijven hangen. Op naar volgend seizoen, waarin ik voor vijf maanden naar de Verenigde Staten verhuis."

Elise Vanderelst/MOHA (Belofte van het jaar vrouwen): "Vorig jaar was ik ook genomineerd en dat vond ik al een hele eer, maar winnen is toch nog net iets leuker. Op het EK was ik net na mijn uitschakeling nog even diep teleurgesteld, maar nu weet ik dat ik gezien mijn leeftijd trots mag zijn dat ik op een zucht van de finale strandde. En dan moest de Memorial nog volgen, waar ik het Belgisch belofterecord liep en zelfs ei zo na het record alle categorieën van Veerle Dejaeghere klopte. Ik ben er niet rouwig om dat dat niet gelukt is, want dan heb ik meteen een doel voor volgend jaar."