In Memoriam Frans Van Der Hoeven

Frans Van Der Hoeven maakte vooral naam als veldloper en ontdekte in 1946  onze sport. Vanaf de jaren ’50, net voor en tijdens de nationale periode van Gaston Roelants, begon Frans ook buiten de provinciale grenzen prijzen te verzamelen. Niet evident om nationale titels te winnen dus, maar toch slaagde Frans er in om in een tijdsspanne van 14 jaar, vier keer provinciaal veldloopkampioen te worden. Een eerste keer in 1953 (Wondelgem) vervolgens  in 1956 (Sint-Martens Latem), 1963 (Merelbeke) en tenslotte 1967 (Ronse). Zijn deelnames aan de landencross zijn nog indrukwekkender. Een eerste selectie kwam er in 1954, toen hij als neofiet in Birmingham al meteen 19de werd. Die plaats evenaarde Frans in 1956 in Belfast en daarna volgden nog 7 selecties: 1957 (Waregem, 36ste), 1958 (Cardiff, 29ste), 1961 (Nantes, 48ste), 1962 (Sheffield, 49ste), 1963 (San Sebastian, 40ste), 1964 (Dublin, 42ste) en finaal 1965 (Rabat, 15de). Onnodig er bij te vertellen dat Frans telkens een waardevolle pion was voor de landenklassering, zoals in Waregem '57, Nantes 1961 en San Sebastian 1963, toen België de Fransen en de Britten telkens terugwees.  De enige keer dat het speerpunt van Vlierzele op een nationaal veldlooppodium stond, was in 1956, toen hij na Frans Herman en Marcel Vandewattyne brons pakte.  Maar tussen 1953 en 1965 finishte Frans telkens binnen de top 10 in Waregem, uitgezonderd in 1959.

Ook op de piste kon Frans aardig uit de voeten. Met PR’s van 30'29"0 (10.000m, 1960) en 14’48”0 over de halve afstand het jaar voordien, kon hij wedijveren met 's lands besten. Toch genoot de steeple zijn voorkeur, maar met een Olympisch kampioen als Roelants op die afstand, bleven nationale titels een onbereikbare droom. Toch pakte Frans in 1957 de Belgische titel ‘2de categorie’ in 9’48”8.  Zijn PR in de steeple kwam in 1962 met 9'17"8. Frans trok zijn strenge trainingsregime, zonder ooit geblesseerd te geraken, door als plus-veertiger. Hij trad slechts sporadisch als master aan, maar dat belette niet dat hij daarbij in het veldlopen nog vijf nationale  titels verzamelde: 1979 (M45), 1981 (M50), 1985 (M55), 1995 (M65) en 1996 (M65). Dat BK 1996 in Vilvoorde was trouwens zijn laatste aantreden als master: “Eigenlijk is het op herhaald aandringen van clubgenoten dat ik deelnam, maar niemand houdt er echt rekening mee welke moeite aan voorbereiding het kost om een goede prestatie neer te zetten…”  Frans veroverde daarnaast ook nog twee nationale mastertitels 5000m (1990 en 1991).

Frans Van Der Hoeven bleef het grootste gedeelte van zijn loopbaan aangesloten bij Vlierzele Sportief, maar eindigde zijn meer dan een halve eeuw lange carrière in het shirt van Eendracht Aalst. Hij was tewerkgesteld bij de NMBS en baatte een tijdlang ook een sportwinkel uit in Welle. In 2016 mocht hij met zijn vrouw Alma nog een diamanten bruiloft vieren. Zoon Marc Van Der Hoeven drukte de sporen van zijn vader, die bijna altijd langs de kant van de omloop present gaf om zijn zoon aan te moedigen. Daarbij was hij voor vele aanwezigen een gedroomde gesprekspartner. Hij had altijd wel wijze raad klaar voor atleten en trainers. Want Frans had recht van spreken: na zijn actieve carrière werd hij een gewaardeerd trainer en op hoge leeftijd spoorde hij als Start To Run begeleider nog vele jongeren aan om wat gezonder te gaan leven. (Met dank aan Erik Gyselinck en Georges Vanbesien).