Eline Berings: “Ik wil door tot Tokio, maar niet op deze manier”

“Na Heusden heb ik weer twee weken niet kunnen lopen”, begint Eline Berings/RCG haar verklaring waarom ze de laatste weken niet haar topniveau haalde. In Heusden snelde ze nog naar 12”97, maar helaas met te veel meewind, nadien speelde haar achillespees opnieuw op.

“In atletiek weet je dan dat het moeilijk wordt. In dat opzicht is 13”38 geen schande, maar voor mij is het héél frustrerend. Ik weet dat ik beter ben geweest dit jaar, maar heb het niet kunnen laten zien. Als je met blessures zit, is deze sport genadeloos. Als ik drie tienden sneller loop, is dat plots héél goed, maar wat is uiteindelijk drie tienden?”

Psychologisch zijn het zware maanden geweest voor Eline, die tussen haar woorden zelfs moet vechten tegen de tranen. “Het is een heel jaar sukkelen geweest. In de winter zat ik ook al met achillespeesklachten. Altijd pijn hebben is heel vermoeiend. Op den duur wordt het mentaal heel zwaar en kan je je mentaal niet meer opladen, dus koos ik uiteindelijk voor een behandeling met het risico om mijn vorm te verliezen. Ondertussen loop ik pijnvrij, maar ik heb onvoldoende getraind om voluit te kunnen gaan.”

Eline is ondertussen 33. Beginnen de jaren hun tol te eisen? “Vorig jaar had ik een heel goed seizoen, maar heb ik een beetje onderschat wat het met mijn lichaam doet om week na week zo hard te gaan. Die achillespees speelde toen al op, waarschijnlijk heb ik hem geforceerd, en dat is nu net een blessure waar je enorm moeilijk vanaf geraakt. Ik ben niet meer van de jongste, akkoord, maar er zijn ook mensen van 20 jaar met blessures. Ik heb nu – jammer genoeg – veel tijd om alles te laten onderzoeken en op te lossen.”

Aan stoppen wil de vijfvoudige Belgische outdoorkampioene niet te hard denken, maar helemaal uitsluiten doet ze het ook niet. “Op deze manier is het niet meer plezant, maar ik heb mij bij momenten ook heel sterk gevoeld deze zomer, dus ik kan nog altijd veel. Ik wil door tot Tokio, maar niet op deze manier. Als ik op training voel dat het niet meer gaat, gaat het niet meer. Alleen als ik weer gezond word, heeft het zin. Ik hoop dat het BK niet mijn laatste koers was, want ik wil op een mooie manier afscheid nemen.”