EK indoor dag 4: Zilver, brons en een BR

Wat een slotdag hebben we meegemaakt op het EK indoor! Na de prestaties van de afgelopen dagen wisten we dat er iets in de lucht hing en dat er allicht nog een (paar) medaille(s) gingen bijkomen. Daarbij dachten we natuurlijk in de eerste plaats aan Eliott Crestan/SMAC in de 800m. Hij had in de reeksen en in de halve finale immers al indruk gemaakt. Bovendien had hij er geen geheim van gemaakt dat hij resoluut voor goud ging. De onverzettelijkheid die hij al het hele kampioenschap aan de dag legde, toonde hij opnieuw in de finale. Hij ging van bij de start resoluut naar de leiding, maar in tegenstelling tot gisteren, zag je dat hij het tempo helemaal onder controle had. Hij was klaar om elke aanval af te slaan. Bij het ingaan van de laatste 200m leek hij een definitieve kloof te hebben geslagen op de tegenstand en kon hij de Europese titel al ruiken. Dat was echter zonder de Nederlander Samuel Chapple gerekend. Gesteund door een uitzinnig thuispubliek kroop hij in de laatste rechte lijn centimeter per centimeter dichterbij. Uiteindelijk dook hij vier honderdsten eerder dan Crestan over de finishlijn: 1’44”88 voor Chapple tegenover 1’44”92 voor Crestan. Ontgoocheling was er allicht bij onze landgenoot, maar die zal heel snel plaatsmaken voor een gevoel van trots. Hij heeft de wedstrijd van begin tot einde helemaal gedicteerd en maakte het ei zo na ook nog volledig af. Dat kunnen alleen de allerbesten.

Bronzen Tornados

De Belgian Tornados waren onze andere grote medaillehoop. Het was nochtans een turbulente week geweest voor de 400m-lopers. Er was de blessure van Dylan Borlée/OEH en daarna blesseerde ook Daniel Segers/RESC, de man in vorm, zich ook nog eens tijdens de individuele halve finale. Het was puzzelen en voor de atleten zelf waren het mentaal ook heel zware dagen. Toch stond er met Julien Watrin/DAMP, Christian Iguacel/AVLL, Florent Mabille/RESC en Jonathan Sacoor/OEH een echt team aan de start dat klaar was voor de strijd. Elk van hen liep een uitstekende wedstrijd en tot op het einde speelden ze mee voor de Europese titel. Slotloper Jonathan Sacoor lag bij het ingaan van de laatste 100m in tweede positie en zette vlak voor de laatste bocht een aanval in op de Nederlander Tony Van Diepen. De ervaren Nederlander ving die echter perfect op en daardoor leek het zilver te gaan worden voor de Tornados. In extremis gooide de Spanjaar Erta zich naar de meet en was met het blote oog niet te zien of België dan wel Spanje met het zilver ging lopen. Beide landen kregen een tijd van 3’05”18 achter hun naam, maar Spanje bleek enkele duizendsten sneller. Brons dus voor de Tornados. Ook al overheerste de ontgoocheling bij de jongens, toch zullen zij binnen enkele dagen met de nodige trots terugkijken op hun fantastische prestatie.

Vijfde plaats en BR voor Rani Rosius

En nog was het niet gedaan, want Rani Rosius/AVT zorgde voor nog een hoogtepunt. Nadat ze in de reeksen probleemloos naar kwalificatie liep in 7”16, knalde ze in de halve finale naar 7”08 en de tweede plaats. Daarmee kwalificeerde ze zich niet alleen rechtstreeks voor de finale, maar ze verbeterde ook nog eens het nationaal record van Kim Gevaert. De ontlading was bijzonder groot bij Rosius, maar daarna moest ze zich nog opnieuw gaan opladen voor de finale. Van decompressie was er in die finale geen sprake, want ook daar liep ze en uitstekende wedstrijd. Ze finishte als vijfde in 7”10 en daarmee bevestigde ze haar tijd van in de halve finale. Achteraf bleek dat het enige verschil tussen de twee wedstrijden hem zat in de reactiesnelheid. In de halve finale was die 0”02 sneller.

Met Delphine Nkansa/RESC had België in principe nog een tweede potentiële kandidaat voor de (halve) finale, maar zij strandde in de reeksen. Ze liep daarin naar de vijfde plaats en een tijd van 7”28. Daarmee bleef ze een heel stuk onder haar niveau, maar achteraf bleek dat ze de laatste week ziek was geweest.

Vijfde plaats voor Ben Broeders

Polsstokspringer Ben Broeders had, bij afwezigheid van Mondo Duplantis, in Apeldoorn een realistische kans op eremetaal. Tijdens de kwalificaties had hij laten zien dat de vorm heel goed zat. Het hoofddoel van dit EK was voor hem om 5m85 te springen en zich zo te kwalificeren voor het WK indoor in Nanjing. Als hij die hoogte zou springen, dan was de kans ook zeer reëel dat hij een medaille ging pakken. Broeders ging bij zijn eerste poging heel vlot over 5m45 en 5m70. Daarna paste hij op 5m80 en ging hij vol voor de 5m85. Jammer genoeg viel de lat drie keer naar beneden. Uiteindelijk zou zelfs die hoogte niet voldoende geweest zijn voor een medaille, want de top drie ging allemaal over 5m90. Broeders bleef dus steken op 5m70 en een vijfde plaats.

Lisa Rooms op niveau

Lisa Rooms, tenslotte, mocht aantreden in de finale van de 3000m. Ze startte daarin met gematigde ambities. Ze wist dat een achttal atletes van een hoger niveau waren en dat elke plaats die ze kon winnen een overwinning op zich zou zijn. Uiteindelijk liep ze een zeer verdienstelijke wedstrijd en finishte ze als negende in 9’04”90. 

Daarmee is het doek gevallen over het EK indoor in Apeldoorn. België sluit de Nederlandse vierdaagse af met twee zilveren en één bronzen medaille. Daarnaast haalden ook nog zes andere atleten (Rani Rosius, Elien Vekemans, Ben Broeders, Lisa Rooms, Michael Obasuyi, Ruben Verheyden) een finaleplaats en werd Jente Hauttekeete vijfde in de zevenkamp. Toch al bij al een zeer mooie eindbalans.

Bekijk alle resultaten van de Belgen op onze EK-pagina